Deze Europese 'unie' was een reactie op de groeiende macht van het Ottomaanse rijk in het oosten. Maar Frans beschouwde de verkiezing van Karel V als een rechtstreekse aanval op Frankrijk, tegen dit verdrag in. Wellicht speelde mee dat hij zichzelf voor de keizerstroon verkiesbaar had gesteld en zelfs had geprobeerd de keurvorsten om te kopen, wat niet had mogen baten. Des te erger: Frankrijk werd nu aan drie kanten omringd door het Habsburgse Rijk en dat zinde hem niets. François zocht steun bij Engeland, op dat moment nog geen grootmacht, maar cruciaal gelegen: wanneer de Engelsen een verbond zouden sluiten met de Habsburgers, zou Frankrijk aan álle kanten door vijanden worden omringd. De Engelsen verkeerden echter in dubio. De Spaanse echtgenote van Hendrik VIII, Catharina van Aragon, zag een verbond met het Habsburgse Rijk wel zitten: Karel V was haar neef. Ook was het Habsburgse Rijk een belangrijke handelspartner, een argument waar 's konings adviseur kardinaal Thomas Wolsey niet ongevoelig voor was.
Ze zou er zelfs trouwen met François, de Franse kroonprins die de troon besteeg in 1599, waardoor Mary ook even … echtgenoot van de koning van Frankrijk werd. François stierf echter een jaar later, waarop Mary besloot terug te keren naar Schotland. Mary was het enige kind dat haar vader overleefde, waardoor ze op de leeftijd van zes dagen oud gekroond werd tot koningin (babykoningin). Mary groeide niet op in haar vaderland. Ze zou er zelfs trouwen met Francis, de Franse kroonprins die de troon besteeg in 1599, waardoor Mary ook even.. echtgenoot van de koning van Frankrijk werd. Francis stierf echter een jaar later, waarop Mary besloot terug te keren naar Schotland. Karel VII (1403-1461) was koning van Frankrijk van 1422 tot aan zijn dood. Hij was de zoon van de mentaal gestoorde Karel VI uit het Huis Valois en Isabella van Beieren. Hij huwde in 1422 met Maria van Anjou (1404-1463). Agnès Sorel (1422-1450) was zijn maîtresse. Portret Karel VII door Jean Fouquet, ca. 1445–1450 Elisabeth van Habsburg, van Oostenrijk (1554-1592) was van 1570 tot 1574 koningin van Frankrijk.
Lodewijk XVIII (1755-1824) was van 1814 tot 1824 koning van Frankrijk en Navarra. Hij regeerde vanaf 1814 tot zijn dood in 1824, met een kleine onderbreking in 1815, toen tijdens de Honderd Dagen keizer Napoleon I weer even aan de macht was. Lodewijk XVIII kwam pas goed in het zadel na de Slag bij Waterloo. De regering van Lodewijk XVIII liet maarschalk Ney in december 1815 fusilleren wegens hoogverraad. Op 14 mei 1771 trad Lodewijk in het huwelijk met Marie Josephine Louise van Savoye (1753-1810), dochter van koning Victor Amadeus III van Sardinië en koningin Maria Antonia van Bourbon, infante van Spanje. Haar grootouders aan moederskant waren koning Filips V van Spanje en koningin Elisabetta Farnese. Van Marie Josephine werd gezegd dat ze lesbisch was, omdat zij een relatie zou hebben gehad met een van haar hofdames. Marie Antoinette op weg naar de quillotine 1793 tekening van Jacques Louis Davids
Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar. P. Lejeune, Les reines de France, Parijs, 1989. ISBN 286594042X
Over ons, online sinds 2007, is een zoekmachine voor Nederlandstalige begrippen en definities. De website probeert alle woordenlijsten op het internet, groot en klein, samen te brengen om het zoeken naar woorden makkelijk te maken.
Enkele van de leraren van de jonge Frans, vooral zijn leraren Latijn François Desmoulins de Rochefort en Christophe de Longueil, probeerden de nieuwe Italiaanse ideeën op hem over te brengen. Zijn moeder was geboeid door de kunst van de renaissance en bracht deze passie op haar zoon over. Men kan echter niet zeggen dat Frans een humanistische opleiding heeft gekregen, daarvoor waren te weinig van zijn leraren beïnvloed door de nieuwe ideeën, maar zijn opleiding vertoonde wel enkele humanistische aspecten. Toen Frans I in 1515 op de Franse troon kwam, stond hij met vele humanisten op goede voet. Tijdens zijn bewind kwam de culturele ontwikkeling van Frankrijk in een stroomversnelling. Aan het begin van zijn koningschap gaf hij opdracht tot de bouw van het kasteel van Chambord en betrok Leonardo da Vinci bij het ontwerp. Het ontwerp van de dubbele wenteltrap in dit paleis wordt toegeschreven aan Da Vinci, maar zeker is dat niet. Frans I nam rond 1530 twee Italiaanse kunstenaars in dienst: Rosso Fiorentino en Francesco Primaticcio (1532).
Karel behield Milaan en Frans kon een groot deel van Piëmont inlijven. Waren de relaties tussen Frans en Karel nog goed in 1540, toen Karel een bezoek bracht aan Parijs, slaan die om na de moord op de Franse ambassadeur Antoine de Rincon in 1541. Antoine de Rincon kwam net terug van Constantinopel, waar hij had onderhandeld met het Ottomaanse hof, in verband met de nakende oorlog met het Heilig Roomse Rijk, toen hij werd onderschept en vermoord door de keizerlijke troepen. Op 12 juli 1542 verklaarde Frans de oorlog, het begin van de Italiaanse Oorlog (1542-1546). Geldproblemen en een tekort aan manschappen dwongen Frans aan de onderhandelingstafel. De oorlog had uiteindelijk niets opgeleverd. Dood [ bewerken | brontekst bewerken] Frans I leed sinds 1524 aan syfilis [2]. Eind 1530 had hij last van een fistel, waardoor hij niet meer op een paard kon zitten. Deze fistel begon te verzweren en op 31 maart 1547 stierf hij aan een bloedvergiftiging en een nierfalen ten gevolge van deze aandoening [3].